Αντίπαλοι στην αγάπη Μυθιστόρημα "Είμαστε αντίπαλοι;" ρώτησε
χαμογελώντας ο Δημήτρης. "Πάντα θα είμαστε. Φαντάσου να παίζατε μόνο με τον
εαυτό σας. Βαρετό δε θα ήταν;" του απάντησε η Άρτεμις με νάζι. Η τελευταία
επιθυμία του Σταμάτη ήταν να βάλει τα Ρεμάλια ξανά στο παιχνίδι. Τα Ρεμάλια. Μια
ποδοσφαιρική ομάδα εφήβων, που διαλύθηκε νωρίς, όπως κάθε εφηβικό όνειρο. Κι
ύστερα... χάθηκαν. Τους πήρε ο χρόνος από το χέρι και τους έβαλε να παίξουν
μπάλα με έναν δύσκολο κι επικίνδυνο αντίπαλο: τη γυναίκα. Δύσκολος παίκτης η
γυναίκα, με όπλα άλλοτε φανερά και άλλοτε μυστικά, που τα επιστρατεύει σε κάθε
αγώνα και σε κάθε ρόλο της. Είτε είναι μάνα είτε γιαγιά, είτε είναι σύζυγος ή
ερωμένη, είτε κόρη ή εγγονή. Αέναος ο αγώνας αυτός που αιώνες τώρα δίνεται μες
στης ζωής το γήπεδο. Ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος, καμία σημασία.
Γιατί είναι ο αγώνας που μετράει! Ένα είναι σίγουρο. Μπορεί ο αγώνας να είναι
γένους αρσενικού, μα η ζωή είναι πάντα γυναίκα.