Είμαι όσα έχω ξεχάσει

Είμαι όσα έχω ξεχάσει
Μια αληθινή ιστορία
Όταν **ιλά**ε για τη ζωή του πατέρα **ας, σε ποιο βαθ**ό **ιλά**ε για τη δική **ας τη ζωή; Πάνω απ' όλα, σε ποιο βαθ**ό **ιλά**ε για τη ζωή όλων των πατέρων του κόσ**ου, τη ζωή όλων των δυνητικών αναγνωστών **ας; Δεν υπάρχει ασφαλής απάντηση σε αυτό το ερώτη**α. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα είχε νόη**α η γραφή αυτού του βιβλίου αν ένιωθα πως αφορά **ονάχα τον άνθρωπο που γνώρισα. Έχει νόη**α και λόγο ύπαρξης **ονάχα αν έχω κατά νου σε κάθε σελίδα ότι αυτή θα είναι **ια αφήγηση που θα αφορά τον κάθε άγνωστο, τον κάθε πατέρα και την κάθε **ητέρα, τον κάθε γιο και την κάθε κόρη που δεν γνώρισα ποτέ. Και αν τελικώς η **νή**η δεν είναι άλλο παρά διάσπαρτα νησιά **έσα σε **ιαν απέραντη θάλασσα λήθης; Με άλλα λόγια, **ήπως εί**αστε όσα έχου**ε ξεχάσει; Ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής αυτής της αληθινής ιστορίας περνά από το ένα νησί στο άλλο, αναζητώντας άλλοτε σαν αρχαιολόγος και άλλοτε σαν αστρονό**ος που παρατηρεί το παρελθόν του σύ**παντος τον άνθρωπο που ήταν ο πατέρας του προτού γίνει πατέρας του, τη χώρα του προτού γίνει χώρα του. Τι βρίσκει; Οικογενειακά θα****ένα **υστικά, φόνους, τραύ**ατα που ταξιδεύουν **έσα στον χρόνο, ανολοκλήρωτους έρωτες, εικόνες και λέξεις που στοιχειοθετούν **ια ανώ**αλη διαδρο**ή **έσα από την οποία ο αφηγητής προσπαθεί να βρει τις χα**ένες συνδέσεις: **ε τον εαυτό του, πρωτίστως ό**ως **ε τους άλλους γύρω του. Τις νύχτες που ξυπνάω ανήσυχος και δεν **πορώ να ξανακοι**ηθώ -παρήλθαν προ πολλού οι χρόνοι εκείνοι όπου ο ύπνος **ου ήταν **ακρύς και αδιατάρακτος- τους σκέφτο**αι όλους, σκέφτο**αι ότι όπως κάποια αστέρια έπαψαν πεθαίνοντας να αποτελούνται από ύλη έτσι και οι νεκροί έχουν πάψει να αποτελούνται από σάρκα, αί**α, **υς, οστά κι ωστόσο η απουσία τους, οριστική, καθολική, α**ετάκλητη, είναι συχνά **ια συγκαλυ****ένη παρουσία. Έχουν πάψει να βρίσκονται στο σπίτι, στη δουλειά, στον πόλε**ο, στον αέρα είναι απλω**ένοι παντού, σε όλους τους χρόνους σαν σε **ουσείο κέρινων ο**οιω**άτων όλοι τους στέκονται γύρω **ου ακούνητοι, σιωπηροί, αυστηροί, κατάχλω**οι και ανέκφραστοι βλέπω κι ε**ένα ακίνητο ανά**εσά τους πόσο **ικρός ή**ουν, πόσο **ικρός εί**αι ακό**α, πόσο **ικρός θα πεθάνω κι εγώ κάποτε - στο βάθος όσο ηλικιω**ένος κι αν πεθάνεις **ικρός πεθαίνεις.

Εκδότης: Μεταίχμιο
ISBN: 978-618-03-2131-9